Ook erfgoed websites houden hun bezoekersaantallen goed in de gaten. Er zijn tientallen blogs te vinden met tips over bounce rate-verlagende ingrepen, zowel over de inhoud, maar toch voornamelijk op het niveau van de opmaak, inrichting en vervolgnavigatie en bijna altijd gericht op (commerciële) converterende pagina’s. Maar hoe zit dat dan bij erfgoed websites?
Bij de website geschiedenisvanzuidholland.nl zijn we op zoek gegaan naar de oorzaken van hoge of lagere bounce rates. Aanvankelijk gaf ik de schuld aan zaken als:
- onduidelijk doel van de pagina
- onduidelijke titels
- te lang / te kort
- geen of weinig afbeeldingen
- geen relevante doorklik-mogelijkheden
Wat bleek: zowel de pagina’s die goed scoorden als de pagina’s die laag scoorden waren identiek qua opbouw, behalve de lengte van de pagina. Doordat de site de mogelijkheid bood om reacties achter te laten werd veel duidelijk: bezoekers van pagina’s met een hogere bounce rate waren over het algemeen blije of boze leerlingen die de pagina juist handig of juist helemaal niet handig vonden voor hun werkstukken. Het ging dan meestal om een breed onderwerp als de Tweede Wereldoorlog of Schilderkunst in de Gouden Eeuw, terwijl de pagina daarover erg kort was.
Er kunnen hier twee dingen aan de hand zijn:
- iemand verwacht een lang verhaal, omdat het zo'n groot onderwerp is: dus, de hoeveelheid informatie valt tegen.
- de bouncerate is hoog, omdat bezoekers de site hierna verlaten - bijvoorbeeld na het kopieren van de tekst voor een werkstuk. Ze zijn klaar.
Bezoekers van de pagina’s met een lagere bounce rate waren min of meer persoonlijk betrokken bij het onderwerp. Vaak langere pagina's over niche onderwerpen: een klooster, een vliegveld of kinderuitzendingen in de hongerwinter. In de reacties viel te lezen: ‘mijn vader werkte daar’, ‘ik heb daar gewoond’, ‘ik was daar bij’. Gevolgd door aanvullende informatie of vragen en ook oproepen om contact te zoeken met personen uit die periode. (Aanvankelijk gebruikte ik het woord klein, maar ook kleine onderwerpen kunnen een grote indruk achterlaten bij de personen die het meemaakten, zoals bij het onderwerp ‘kinderuitzendingen in de hongerwinter’ bleek.)
Hoe smaller een onderwerp is, des te groter de kans is dat er online niet veel over te vinden is en dat betekent een grotere vindkans bij Google, maar wat ik me te weinig had gerealiseerd is dat een persoonlijke band van de bezoeker met het onderwerp leidt tot lagere bounce rates. Mensen gaan pas (door)lezen (en reageren) als het onderwerp echt dicht bij hen staat, hen daadwerkelijk raakt.
Dit inspireerde mij tot de term ‘geschiedeniche’; een soort longtail voor verhalen uit het verleden en is tevens een veer op de hoed voor alle erfgoed-websites die verhalen creëren over erfgoed uit de regio en hun bezoekers aanmoedigen om hun eigen verhalen te delen.
PS. Mocht iemand beschikken over publicaties van bezoekerscijfers, bounce rates en andere analytics-insights over erfgoedwebsites, dan houd ik mij zeer aanbevolen. Vragen? Opmerkingen? Stuur me een mail!